Crazy

(ja, ik schrijf graag verhalen, maar ik post om de dag hier een stukje en om de dag een stukje bij dat andere verhaal. Dus vandaag bij dit verhaal en morgen bij dat andere verhaal. ;D)

Crazy
Is everybody going crazy?
Is anybody gonna save me?
Can anybody tell me what's going on
Tell me what's going on
If you're open your eyes
You see that something is wrong.

Deel 1
Ik blijf aan de grond genageld staan. Schaduwen nemen bezit van mij. Ik probeer te roepen, maar zelfs mijn stem lijkt tegen me te werken. Het laatste wat ik hoor is een huilende wolf. Een hartverscheurend geluid wat mij nog meer pijn doet. Jacob, nee!

Ik voel iets kouds en hards langs mijn wang strijken. Mijn ogen schieten open en een vertrouwd gezicht kijkt me bezorgd aan. ‘Edward!’ piep ik opgelucht. Edward glimlacht, maar zijn ogen lijken niet mee te lachen. Die staan nog steeds oplettend. ‘Wat is er?’ vraag ik bang, zijn reactie ken ik uit duizenden.
‘Niks, mijn lief, helemaal niks.’
Maar ik kijk hem boos aan. ‘Ik wil weten wat er in het bos gebeurde. Wat is er met Jacob gebeurd?’
‘Dat doet er nu niet toe, jij was er veel erger aan toe.’
‘Wát is er met Jacob gebeurd? Ik hoorde hem huilen!’ Boos kijk ik naar mijn vampiervriendje, die niet wil vertellen wat er met mijn weerwolf slash beste vriend is gebeurd.
‘Jacob kon het niet alleen.’ Ik word bang van de opeens fluisterende stem van Edward. Ik kijk hem verwachtingsvol aan, maar Edward lijkt niet hier te zijn, met zijn gedachten zit hij heel ergens anders.
‘Wát kon Jake niet alleen, Edward? Zeg het me, alsjeblieft?’ Mijn ogen zoeken verwilderd naar de uitdrukking op Edwards gezicht, maar ik begrijp hem niet. ‘Edward?’ Mijn stem begint een beetje geïrriteerd te raken. Er worden dingen voor me verzwegen en die dingen zijn zeker niet onbelangrijk, dat snap ik ook wel.
‘Wacht even, Bella.’ De uitdrukking van Edward verandert en hij begint te knikken. ‘Ohnee!’ De Edward, die het eerst zo goed begreep, maakt nu plaats voor de Edward met een geschrokken gezicht. Ik begin hem heen en weer te schudden, want Edwards ogen zijn niet op mij gericht. Ze staren naar de witte muur van mijn kamer, lijkend alsof hij ze met zijn inmiddels zwart geworden ogen wil verbranden. ‘Niet doen!’ gromt hij in het niets en hij springt overeind. ‘Bella,’ zegt hij kortaf. ‘Er is niks ernstigs met Jacob, hij vond het gewoon moeilijk dat jij afscheid van hem had genomen, meer niet.’
‘Meer niet? Edward, je zei net nog dat Jacob het niet alleen kon! Alles wordt ook voor me verzwegen!’
‘Rustig, Bella, je maakt zo als gewoonlijk van een mug een olifant. Jij bent hier degene die moet uitrusten, en goed ook!’
‘Oh! En nu maak ik opeens van een mug een olifant! Lekker is dat!’ Ik spuug de woorden uit, zo boos ben ik. ‘Ik zie ook wel dat er iets goed mis is! Waarom kijk je anders zo, zo zo…’ Ik kon niet op het juiste woord komen. ‘Ach, laat ook maar! Ga maar lekker naar je vampierenfamilie!’ Dit fluister ik angstaanjagend zacht, zodat Charlie het niet hoort, maar Edward deinst een stukje achteruit van mijn plotselinge woede-uitbarsting.
‘Bella, rustig maar. Je komt het allemaal wel te weten. Het komt goed, ga nu maar slapen. Het is nog vroeg.’
Ik adem scherp uit, maar nestel me op Edwards borst, me een beetje schamend van mijn gedrag net. Ik voel de adem van Edward langs mijn oren blazen.
‘Bella, jij bent de enige liefde van mijn bestaan, je weet toch dat je alles te weten zult komen, je hoeft je geen zorgen te maken. Alles komt goed met Jacob. Slaap, en droom geen nare dingen.’ Edward begint mijn slaapliedje te neuriën en binnen de kortste keren ontsnapt er een gaap uit mijn mond en vallen mijn ogen dicht.
‘Edward?’ Ik vecht tegen mijn slaap om dit te zeggen.
‘Ja, Bella?’
‘Ik hou van je,’ fluister ik. Als reactie op mijn vier woordjes krijg ik een kus op mijn voorhoofd.
‘Ik hou ook van jou, Bella, meer als dat jij ooit zult begrijpen.’
Ik glimlach en val dan op zijn koude, maar vertrouwde borst in slaap.

‘Bella? Wakker worden.’
De zachte stem van Edward klinkt door mijn hoofd en meteen open ik mijn ogen.
Edward grinnikt als hij mijn blik ziet. Meteen kijk ik hem boos aan en zijn gezicht glijdt weer op zijn neutrale blik.
‘Jacob..’ fluister ik. ‘Wat is er met Jacob?’
‘Jij dramt door.’ Hij glimlacht mijn favoriete scheve glimlach en helpt me overeind. ‘Oké. Ik zal je vertellen wat die ho… je beste vriend van plan is. Niet schrikken, ik heb in zijn gedachten gelezen dat hij twijfelt, dus hij zou het waarschijnlijk niet doen, want dan doet hij je pijn, ook al zijn jullie nu gescheiden.’ Hij wacht mijn reactie af, maar als hij ziet dat ik geen kik geef, begint hij met een diepe zucht te vertellen.
‘Jacob kan het niet alleen, Jacob kan niet zonder je zijn.’ Zijn stem krijgt een zure onderklank als hij dit zegt, ‘dus hij wilde zichzelf van het leven beroven.’ Hij legt voorzichtig zijn hand op mijn mond als ik wil protesteren. ‘Luister naar me Bella. Ik denk dat hij het niet doet, hij kan het niet! Nu denkt hij na over hoe hij dit gaat zeggen tegen Billy, óf hij het wel gaat zeggen.’ Edward kijkt met zijn gebruikelijke blik, als hij in iemands gedachten kruipt.
Ik strijk met mijn duim over Edwards wang. ‘Gelukkig kan ik jou vertrouwen, anders was ik nu acuut naar La Push gereden!’
‘Bella, het kan niet, jullie hebben afscheid genomen, het zal hem alleen nog maar meer pijn doen als je nu naar hem toe gaat.’
‘Dat snap ik, Edward. Dat snap ik.’ Ik druk mijn lippen op Edwards lippen, en die lijkt er geen probleem van te maken. Veel te snel haalt Edward ons weer uit te knoop. Ik zucht, waardoor Edward lacht en door mijn haar begint te woelen. ‘Edwárd!’ klaag ik, waardoor hij nog harder begint te lachen. ‘Geef me een paar minuten.’ Ik grijp mijn kleren bij elkaar en glip van mijn kamer naar de badkamer. Veel te enthousiast spring ik eronder, en ik gil het uit, want het water is heel koud. Ik hoor Edward hier nog lachen. Ik glimlach en wacht geduldig tot de douche is opgewarmd.

Ik ren weer mijn kamer in en Edward zit nog steeds met een grijns op zijn gezicht op mij te wachten. Een plotselinge paniek heeft me te pakken en ik blijf stokstijf staan.
‘Bella? Wat is er?’

whaaaaaaaaaaaaah.
meeeeer. :3

je schrijft mooi (:

Mooi zeg. Snel verder <3

Informatie:
Ik schrijf dus het verhaal na Eclipse, maar dan op mijn eigen manier, haha. En in mijn verhaal ziet ze Jacob dus helemaal niet meer. Dat jullie dat even weten, hihi.

En dit keer een kort stukje. Sorry!

Deel 2
‘Charlie…’ stamel ik. Tot mijn verbazing glimlacht Edward.
‘Bella, Charlie heeft ingestemd dat ik hier bleef slapen.’ Ik laat met een klap mijn toilettas op de grond vallen. Edwards glimlach transformeert naar een lach.
‘Charlie lijkt me te nu te vertrouwen.’ Ik adem opgelucht uit en spring in zijn armen.
‘Ik ben zo blij,’ fluister ik in zijn oor. Hij krult zijn armen om mijn lichaam heen en wiegt me zachtjes heen en weer.

‘Bella. Ga alsjeblieft niet weg. Word geen vampier. Blijf hier, bij mij.’ Jacob vouwde zijn handen achter zijn rug en keek me met zijn warme ogen aan. Zo keek hij me ook altijd aan als hij transformeerde naar een wolf. Tranen vermenigvuldigde zich in mijn ogen en binnen de kortste keren zaten mijn wangen onder de plakkerige tranen. Liefdevol streek hij ze weg.
‘Ik moet weg… Hij is alles waar ik altijd al over droomde. Nou ja, zonder dat vampierengedeelte dan.’
Hij grijnsde zijn grijns, om daarna zijn gezicht weer in de plooi te trekken.
‘Ik zal je missen, Bells, heel erg.’ Hij pakte mijn gezicht en keek diep in mijn ogen. En ik keek terug, natuurlijk keek ik terug. Dit was de laatste keer dat ik in zijn ogen kon kijken. De laatste keer dat ik hem kon vasthouden, knuffelen. Dit was de laatste keer dat ik hand in hand met hem over het strand kon lopen en eindeloos met hem kon praten over dingen die ons allebei boeide, of niet. Dit was de laatste keer dat ik zijn aanstekelijke lach kon horen, zijn grijns op zijn gezicht te zien krullen. Dit was de allerlaatste keer dat ik hem in zijn prachtige geheel zou zien. Dit was de allerlaatste keer dat ik Jacob Black, mijn beste vriend, zag.
Het was verschrikkelijk om daaraan te denken.
Ik slikte moeizaam.
‘Jake…’
‘Bells, ga. Dit maakt het alleen maar moeilijker voor me.’
Ik knikte kort en keek nog een keer naar hem, naar zijn gezicht, zijn korte haar wat ik zo vaak door de war had gewoeld, zijn armspieren, zijn ontblote bovenlijf. Op het laatst keek ik naar zijn schoenen. Hij gaf me een klein duwtje.
‘Ga, Isabella Swan, alsjeblieft.’ Ik hoorde het verdriet in zijn stem.
‘Doei Jake, ik zou je missen.’
‘Ik jou ook, Bells, heel veel.’
Toen draaide ik me om, en liep weg, naar mijn pick up. Ik betrapte mezelf erop dat ik dringende behoefte voelde om me om te draaien, dus ik deed het. De pijn in Jacob’s ogen was onverdraaglijk, maar het moest. Zuchtend opende ik mijn auto, maar wist dat ik niet gelijk Edward onder ogen wilde zien, niet met dit verse verdriet binnen in me, dus ik liep naar het bos. Ik voelde de ogen van Jacob in mijn rug prikken, maar negeerde het.

Ik word weer in de realiteit getrokken als Edward zachtjes mijn lippen aanraakt met zijn vingers.
‘Bella? Wat is er?’ Bezorgd kijkt hij naar me, terwijl hij me nog steeds zachtjes heen en weer wiegt en mijn inmiddels verschenen tranen wegveegt. Ik kijk hem met mijn rode ogen aan en hij knikt.
‘Je kan het wel, Bella. Ik zou je helpen.’ Langzaam buigt hij naar voren en drukt zijn lippen op die van mij. Ik leg mijn handen in zijn nek en zijn lippen bewegen mee met die van mij. Tot de zoen vuriger word. Hij drukt heel dwingend zijn lippen op die van mij. Als hij merkt dat mijn lippen niet meer bewegen, stopt hij en kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Wat deed ik mis, Bella?’ Zijn goudbruine ogen kijken me gespannen aan.

Aawhh mooi geschreven!
En het wordt spannend :3
*Gaat wachten tot overmorgen*

Bleeh.
Ik heb geen inspiratie. >.<
Het lukt me niet om iets zinnings op papier te krijgen.
Dus mensen, dat word wachten!
En als ik dan inspiratie/tijd heb, zou ik ook weer een nieuw stukje posten bij 'Daily Nightmares' zodat ik weer op schema loop :3

Je moet gewoon rustig aan doen op je eigen tempo
Doe ik ook
Ik schrijf wanneer ik daar zin in heb en dat kan meestal wel 3 weken duren voor ik weer verder schrijf haha xD

Damn it. xD
Krijg 't heel druk deze dagen.
Dus even geen stukjes van mij.
*zet beide verhalen even op pauze*

damn, vet mooi geschreven. :]

*blaast ook weer leven in Crazy*

- Mededeling -
Ik was ooit een lange tijd geleden met dit verhaal begonnen, toen ik nog in de tegenwoordige tijd schreef. Nu, tegenwoordig, schrijf ik in de verleden tijd. Ik wilde dit verhaal helemaal in tegenwoordige tijd schrijven, maar het is heel verwarrend als je andere verhaal wel verleden tijd is en blablabla, dus dit verhaal word vanaf nu ook verleden tijd!
Ik ga die andere twee delen niet veranderen, want dat kost me teveel tijd. xD
Enjoy!

Deel 3

‘Niks Edward, ik schrok van de plotselinge vurigheid.’ Ik kleurde rood en keek naar de grond. Hij nam mijn gezicht tussen zijn handen en zuchtte diep.
‘Wat is er, Edward?’
Hij grinnikte zachtjes. ‘Je bent gek, Bella.’ Hij schudde zijn hoofd.
‘Dank je, altijd al willen horen,’ zei ik sarcastisch waardoor ik Edward weer liet lachen.
‘Wat zullen we vandaag gaan doen?’ Edward wilde dat ik weer wat verzon.
Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik wil wel weer eens naar jouw huis. Ik heb Alice veel te lang niet meer gezien!’
‘Wat u wenst, mevrouw.’ Hij ging staan en boog lichtjes.
Ik grinnikte. ‘Jij bent ook gek.’
Hij zucht alweer. ‘Ik hou van je Bella.’
Ik keek hem met een scheef hoofd aan. ‘Normaal zeg je dat als reactie op mijn liefdesverklaring.’ Ik grinnikte alweer.
‘Maar je weet toch dat ik echt van je houd, mijn gekke, lieve, mooie, compleet menselijke Bella.’ Hij raakte met zijn vingertop het puntje van mijn neus aan en liep dan naar beneden. Hij wenkte mij.
‘Kom Bella.’
Ik snakte naar adem. ‘Het zit me toch niet helemaal lekker met Charlie.’
‘Ik weet zeker dat hij het wel zou overleven.’ Hij pakte mijn hand, kneep er een keer in en liep voorzichtig met mij naar beneden. Hij keek ook goed naar hoe ik mijn voeten zette, hij zou me goed vasthouden als ik zou struikelen.
‘Goedemorgen, pap!’ Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang.
‘Waar heb ik dat aan verdiend?’ Charlie trok een wenkbrauw op en keek met een lichtelijk geïrriteerde blik naar Edward.
‘Dat je Edward bij mij hebt laten slapen, je kunt hem wel vertrouwen!’
Mijn vader bromde iets, maar gebaarde daarna naar buiten.
‘Wat is er? Moet ik weg?’ Verbaasd keek ik hem aan.
Hij knikte. ‘Ik wil je hier de hele dag niet meer zien! Veel plezier bij Edward.’ Een grijns omrandde zijn mond en duwde me plagerig naar buiten.
‘Ik geef me over!’ Lachend stak ik mijn armen omhoog en huppelde naar de Volvo van Edward, die voor het huis geparkeerd stond. Edward volgde me, die ook schudde van het lachen.
‘Zie je nou wel, Charlie kan best aardig voor me zijn.’
Ik trok een gezicht. ‘Hij was niet per se aardig voor jou. Hij probeerde gewoon grappig te zijn, wat vaders altijd doen.’
‘Hij maakte je wel aan het lachen, dus het is hem wel gelukt.’ Edward’s grijns was enorm.
‘Oké, oké.’ Met mijn armen over elkaar geslagen ging ik in de auto zitten en liet me naar het huis van de Cullens rijden.

Als een echte heer opende Edward de portier aan mijn kant, nadat hij – natuurlijk – in een halve seconde om de auto is gelopen, misschien was het woord gerend beter geweest om dit te beschrijven.
Hij pakte met veel kracht mijn hand, waardoor ik weer half werd opgetild. Hij bekeek me van top tot teen. Toen hij een goedkeurend geluidje maakte, trok ik een wenkbrauw op, ik kon dat net zo goed als mijn vader.
‘Je ziet er leuk uit. Die kleren waren me nog helemaal niet opgevallen.’ Hij nam me mee naar binnen.
‘Bella!’ Ik hoorde de stem van Alice van ergens boven. Ze had waarschijnlijk heel hard geroepen, want ik kon het heel goed horen. Edward legde als grap zijn handen over zijn oren en fluisterde in mijn oor: ‘Alice praat altijd zó hard.’
‘Dat hoorde ik, broer.’ Alice kwam voor me staan en gaf me een knuffel.
‘Hallo Bella.’ Ze glimlachte bij het zien van mijn outfit en stak haar duim op. ‘Wat een leuk jurkje heb je aan, Bella! En die legging eronder maakt het helemaal af.’
‘Hallo Alice. Dank je wel.’ Ik wist wel hoe ik Alice blij kon maken. Normaal heb ik nooit een jurkje aan, maar vandaag dacht ik eens aardig te zijn voor Alice en het jurkje aan te trekken die ik met haar op een regenachtige dag in Seattle heb gekocht.
Ook Jasper voegde zich aan het gezelschap toe. Hij glimlachte eventjes, waarna hij Alice in zijn armen nam. Die streek even met haar vinger over zijn wang, toen ze opeens naar boven rende.
‘Kom Bella, ik moet je wat laten zien!’
Verbaasd volgde zowel ik als Edward haar naar boven. Wat heeft ze nu weer voor me in petto?

whoei. ja, alice. wat heb je nu weer gedaan? [':

meeer. 8D

vederrrrr. :]

Alice is altijd zo leuk en vrolijk en blij en huppelachtig xD
Mooi geschreven zoals gewoonlijk en verleden tijd leest wel fijner